زنبورها برای ساخت شان های خود، به موم نیاز دارند. آنها موم را در غدد موم ساز خود که در زنبوران کارگر 12 تا 18 روزه، در اوج فعالیت خود است، می سازند. در زنبورهای پیرتر، فعالیت غدد موم ساز، تحلیل می رود، هرچند در موارد اضطراری، سنتز موم در این زنبورها نیز بازفعال می شود. بیشترین زمان تولید موم در ماه های فروردین تا خرداد، در بهترین شرایط گیاهی، می باشد. هپ بورن، تحقیقات وسیعی روی تولید موم در زبنوره عسل انجام داده است.

موارد اصلی مورد نیاز برای ساخت موم، شامل کربروهیدرات ها مثل فروکتوز، گلوکز و ساکارز می باشد. میزان قند مورد نیاز برای تولید موم بسیار متغیر و بین 3 تا 30 و در مناطق مرکزی اروپا 20 واحد، است. کلنی های باجمعیت بیشتر، مقدار قند کمتری برای تولید موم مصرف می کنند، در نتیجه چنین کلنی ای برای تولید موم، اقتصادی تر است. یک قاب کندوی لانگستروت حاوی حدود 100 گرم موم است که می تواند 2 الی 4 کیلو گرم عسل را در خود نگهداری کند. تولید موم و شان های زنوبرعسل، تحت شرایط زیر افزایش می باید:

بطور کلی تولید موم با نیاز آن در کلنی ارتباط مستقیم دارد، بعبارت دیگر، هیچ مومی بدون نیاز و بلا استفاده در کندو تولید نمی شود. زنبورعسل، موم را در بخش زیرین شکم بصورت فلس هایی توسط غدد موم ساز ترشح می کند. هر زنوبر کارگر، چهار جفت غده موم ساز دارد که موم مایع ترشح کرده و در تماس با هوا، سرد شده و بصورت بلورهایی فلس مانند ترشح می گردد. توده های ترشح شده با پای عقب به سمت دهان منتقل شده و فرآوری می شوند. هر بلور موم حدود یک میلی گرم وزن دارد، بنابراین یک ملیون بلور موم برای تولید یک شان صد گرمی زنوبر عسل، مورد نیاز است.

این ماده همانند ژل رویال و زهر زنبور از طریق پروسه های بیوشیمیایی بسیار پیچیده، به طور مستقیم در بدن زنبورها ساخته میشود.

میتوان گفت موم نوعی آجر بیولوزیکی است.

آیا این فوق العاده نیست که جانداری خانه خود را با مواد تمیزی که از بدن خود ایجاد میکند میسازد؟!

دانشمندان و محققان در تلاش هستند تا بتوانند مثل زنبور در درجه حرارت محیط موم را تولید کنند ولی تا کنون موفق نشده اند و این یکی دیگر از رموز خلقت خالق یکتا در زنبور عسل است که میتواند مومی را که دمای ذوب آن بالای 60 درجه سلسیوس میباشد با درجه حرارت بدن خود تولید کند.